balbutire
balbūtīre (Latein)
    
    Verb
    
| Zeitform | Person | Wortform | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | balbūtiō | 
| 2. Person Singular | balbūtīs | |
| 3. Person Singular | balbūtit | |
| 1. Person Plural | balbūtīmus | |
| 2. Person Plural | balbūtītis | |
| 3. Person Plural | balbūtiunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | balbūtīvī | 
| Imperfekt | 1. Person Singular | balbūtiēbam | 
| Futur | 1. Person Singular | balbūtiam | 
| PPP | balbūtītus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | balbūtiam | 
| Imperativ | Singular | balbūtī | 
| Plural | balbūtīte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:balbutire | ||
Nebenformen:
- balbuttire
Worttrennung:
- bal·bu·ti·re
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] stottern, stammeln, lallen
- [2] übertragen: unklar sprechen, stammeln, lallen
- [3] Zoologie: zwitschern
- [4] herstammeln
- [5] übertragen: lallend/in Kindersprache nennen
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „alii, quamvis mentis suae compotes sunt, balbutiendo tamen vix sensus suos explicant:“[2]
- [2] „philosophorum vero exquisita quaedam argumenta, cur esset vera divinatio, conlecta sunt; e quibus, ut de antiquissumis loquar, Colophonius Xenophanes unus, qui deos esse diceret, divinationem funditus sustulit; reliqui vero omnes, praeter Epicurum balbutientem de natura deorum, divinationem probaverunt, sed non uno modo.“[3]
- [2] „Me quidem auctore etiam Peripatetici veteresque Academici balbutire aliquando desinant aperte que et clara voce audeant dicere beatam vitam in Phalaridis taurum descensuram.“[4]
- [3] „merula ex nigra rufescit, canit aestate, hieme balbutit, circa solstitium muta.“[5]
- [4] „Aristoteles aut Xenocrates, quos Antiochus sequi volebat, non dubitavisset quin et praetor ille esset et Roma urbs et eam civitas incoleret; sed ille noster est plane ut supra dixi Stoicus perpauca balbutiens.“[6]
- [5] „hunc varum distortis cruribus, illum
 balbutit scaurum pravis fultum male talis.“[7]
Übersetzungen
    
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–5] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „balbutio“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 780
- [1, 2, 5] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 61
Quellen:
- Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „balbutio“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 780
- Aulus Cornelius Celsus, De medicina, 5,26,31
- Marcus Tullius Cicero, De divinatione, 1,5
- Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 5,75
- Gaius Plinius Secundus, 10,80
- Marcus Tullius Cicero, Academica priora, 2,137
- Quintus Horatius Flaccus, Sermones, 1,3,47–48
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.