ekim
ekim (Türkisch)
Substantiv
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | ekim (اكیم) | ekimler (اكیملر) |
Akkusativ | ekimi (اكیمی) | ekimleri (اكیملری) |
Dativ | ekime (اكیمه) | ekimlere (اكیملره) |
Lokativ | ekimde (اكیمده) | ekimlerde (اكیملرده) |
Ablativ | ekimden (اكیمدن) | ekimlerden (اكیملردن) |
Genitiv | ekimin (اكیمڭ) | ekimlerin (اكیملرڭ) |
Alle weiteren Formen: Flexion:ekim |
Worttrennung:
- e·kim, Plural:
Aussprache:
- IPA: [ɛˈkʲɪm]
- Hörbeispiele: ekim (Info)
türkisch-arabische Schrift:
- اكیم
Bedeutungen:
- [1] Aussaat, Anbau
- [2] Oktober, Gilbhart
Herkunft:
- von türkisch "ek-" (< ekmek "säen; bestellen") + deverbales Nominalsuffix "-im".
Synonyme:
- [?] veraltet: teşrinievvel, ilkteşrin, birinci teşrin
Beispiele:
- [1]
- [2]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [2] Türkischer Wikipedia-Artikel „ekim“
- [1, 2] DasSözlük.com, Wörterbuch Türkisch-Deutsch „ekim“
- [1, 2] almanca.sozluk.net: ekim
- [2] deutsch-tuerkisch.net: ekim
1 ocak | 2 şubat | 3 mart | 4 nisan | 5 mayıs | 6 haziran | 7 temmuz | 8 ağustos | 9 eylül | 10 ekim | 11 kasım | 12 aralık |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.