gün
gün (Türkisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | gün | günler |
| Akkusativ | günü | günleri |
| Dativ | güne | günlere |
| Lokativ | günde | günlerde |
| Ablativ | günden | günlerden |
| Genitiv | günün | günlerin |
| Alle weiteren Formen: Flexion:gün | ||
Worttrennung:
- gün, Plural: gün·ler
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] lichter Tag
Oberbegriffe:
- [1] zaman birimi
Unterbegriffe:
Beispiele:
- [1] O güzel günün sonunda muratlarına ermiş, evlenmişlerdi.
- Am Ende des schönen Tages war ihr Wunsch erfüllt, und sie waren verheiratet.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.