gyrinus
gyrinus (Latein)
    
    Substantiv, m
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | gyrīnus | gyrīnī | 
| Genitiv | gyrīnī | gyrīnōrum | 
| Dativ | gyrīnō | gyrīnīs | 
| Akkusativ | gyrīnum | gyrīnōs | 
| Vokativ | gyrīne | gyrīnī | 
| Ablativ | gyrīnō | gyrīnīs | 
Worttrennung:
- gy·ri·nus, Genitiv: gy·ri·ni
Bedeutungen:
- [1] Zoologie: Kaulquappe
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen γυρῖνος (gyrinos☆) → grc[1]
Beispiele:
Übersetzungen
    
 [1] Zoologie: Kaulquappe
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „gyrinus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2988.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „gyrinus“ Seite 856.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 6. Band, 2. Teil G – Gytus, Teubner, Leipzig 1925–1934, ISBN 3-322-00000-1, „gyrinus“ Spalte 2384.
Quellen:
- P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „gyrinus“ Seite 856.
- Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 209.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.