hunn
hunn (Luxemburgisch)
Verb
| Person | Wortform | |
|---|---|---|
| Präsens | ech | hunn |
| du | hues | |
| hien, si/hatt, et | huet | |
| Präteritum | ech | hat |
| Partizip | gehat | |
| einfacher Konjunktiv II | ech | hätt |
| zusammengesetzter Konjunktiv II |
ech | géif hunn |
| Imperativ | Singular | hief! |
| Plural | hieft! hutt! | |
| Hilfsverb | hunn | |
Alle weiteren Formen: Flexion:hunn | ||
Worttrennung:
- hunn, Partizip Perfekt: ge·hat
Bedeutungen:
- [1] haben
Beispiele:
- [1] Ech hunn en Hond.
- Ich habe einen Hund.
- [1] Du hues eng schéi Famill.
- Du hast eine schöne Familie.
- [1] Hien huet keng Auer.
- Er hat keine Uhr.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.