osvědčit se
osvědčit se (Tschechisch)
Verb, perfektiv
| Aspekt | ||
| imperfektives Verb | perfektives Verb | |
|---|---|---|
| osvědčovat se | osvědčit se | |
| Zeitform | Wortform | |
| Futur | 1. Person Sg. | osvědčím se |
| 2. Person Sg. | osvědčíš se | |
| 3. Person Sg. | osvědčí se | |
| 1. Person Pl. | osvědčíme se | |
| 2. Person Pl. | osvědčíte se | |
| 3. Person Pl. | osvědčí se | |
| Präteritum | m | osvědčil se |
| f | osvědčila se | |
| Partizip Perfekt | osvědčil se | |
| Partizip Passiv | — | |
| Imperativ Singular | osvědči se, osvědč se | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:osvědčit se | ||
Anmerkung zum Aspekt:
- Dieses perfektive, vollendete Verb wird dort verwendet, wo die Handlung abgeschlossen ist und nur einmalig stattfindet. Siehe auch Aspekt tschechischer Verben.
Aussprache:
- IPA: [ˈɔsvjɛtt͡ʃɪt͡sɛ]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] über einen längeren Zeitraum und in der Erprobung/Praxis zeigen, dass etwas oder jemand geeignet ist; sich bewähren, sich erweisen
Synonyme:
- [1] prosadit se, uplatnit se
Beispiele:
- [1] Mnoho zlepšovacích návrhů se v praxi vůbec neosvědčilo.
- Viele Verbesserungsvorschläge haben sich in der Praxis überhaupt nicht bewährt.
Wortfamilie:
- osvědčení, osvědčený, osvědčit
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR: „osvědčit“
- [1] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „osvědčiti se“
- [1] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „osvědčiti se“
- [1] Internetový slovník současné češtiny - Lingea s.r.o.: „osvědčit se“
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.