sahip
sahip (Türkisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | sahip | sahipler |
| Akkusativ | sahibi | sahipleri |
| Dativ | sahibe | sahiplere |
| Lokativ | sahipte | sahiplerde |
| Ablativ | sahipten | sahiplerden |
| Genitiv | sahibin | sahiplerin |
| Alle weiteren Formen: Flexion:sahip | ||
Worttrennung:
- sa·hip, Plural: sa·hip·ler
Aussprache:
- IPA: [saːˈhip], Plural: [saːhipˈleɾ]
- Hörbeispiele: —, Plural: —
Bedeutungen:
Herkunft:
- Entlehnung aus dem arabischen صَاحِب (DMG: ṣāḥib) →ar ‚Herr‘ entstammt.[Quellen fehlen]
Synonyme:
- [1] efendi
Weibliche Wortformen:
- [1] sahibe
Oberbegriffe:
- [1] erkek
Unterbegriffe:
- [1] araba sahibi, daire sahibi, ev sahibi, köpek sahibi, otomobil sahibi, tarla sahibi
Beispiele:
- [1] Bu arabanın sahibi nerede?
- Wo ist der Besitzer dieses Wagens?
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] sahip olmak
Wortbildungen:
- sahipli, sahipsiz
- sahip çıkmak, sahip olmak
- sahiple
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.