victoria
victōria (Latein)
Substantiv, f
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | victōria | victōriae |
Genitiv | victōriae | victōriārum |
Dativ | victōriae | victōriīs |
Akkusativ | victōriam | victōriās |
Vokativ | victōria | victōriae |
Ablativ | victōriā | victōriīs |
Worttrennung:
- vic·to·ria, Plural: vic·to·riae
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] der Sieg
Herkunft:
Gegenwörter:
- [1] calamitas, clades
Beispiele:
- [1] „Tum vero clamore ab ea parte audito nostri redintegratis viribus, quod plerumque in spe victoriae accidere consuevit, acrius impugnare coeperunt.“[1]
- [1] „Aegre is dies sustentatur, quod omnem spem hostes in celeritate ponebant atque hanc adepti victoriam in perpetuum se fore victores confidebant.“[2]
- [1] „Quamquam est uno loco condicio melior externae victoriae quam domesticae, quod hostes alienigenae aut oppressi serviunt aut recepti [ in amicitiam] beneficio se obligatos putant;“[3]
Übersetzungen
[*] Übersetzungen umgeleitet
Für [1] siehe Übersetzungen zu Sieg1 |
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „victoria“ (Zeno.org)
Quellen:
- Gaius Iulius Caesar, Commentarii de bello Gallico, Liber III, 36,3
- Gaius Iulius Caesar, Commentarii de bello Gallico, Liber V, 39,4
- Marcus Tullius Cicero, Oratio in Catilinam IV, 22,1
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.