virga

virga (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ virga virgae
Genitiv virgae virgārum
Dativ virgae virgīs
Akkusativ virgam virgās
Vokativ virga virgae
Ablativ virgā virgīs

Worttrennung:

vir·ga, Genitiv: vir·gae

Bedeutungen:

[1] Botanik: Zweig, Rute

Verkleinerungsformen:

[1] virgula

Beispiele:

[1] „Fundum suburbanum arbustum maxime convenit habere: et ligna et virgae venire possunt, et domino erit qui utatur.“ (Cato, agr. 7, 1)[1]

Wortbildungen:

virgator, virgatus, virgetum, virgeus

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „virga“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3506-3507.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „virga
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „uirga“ Seite 2282.

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 18.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.