wöllen
wöllen (Deutsch)
    
    Verb
    
| Person | Wortform | |||
|---|---|---|---|---|
| Präsens | ich | wölle | ||
| du | wöllst | |||
| er, sie, es | wöllt | |||
| Präteritum | ich | wöllte | ||
| Konjunktiv II | ich | wöllte | ||
| Imperativ | Singular | wöll! wölle! | ||
| Plural | wöllt! | |||
| Perfekt | Partizip II | Hilfsverb | ||
| gewöllt | haben | |||
| Alle weiteren Formen: Flexion:wöllen | ||||
Worttrennung:
- wöl·len, Präteritum: wöll·te, Partizip II: ge·wöllt
Aussprache:
- IPA: [ˈvœlən]
- Hörbeispiele: —
- Reime: -œlən
Bedeutungen:
- [1] waidmännisch, intransitiv: ein Gewölle ausspeien
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
    
| 
 | 
 | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.