zaručit
zaručit (Tschechisch)
    
    Verb, perfektiv
    
| Aspekt | ||
| imperfektives Verb | perfektives Verb | |
|---|---|---|
| zaručovat | zaručit | |
| Zeitform | Wortform | |
| Futur | 1. Person Sg. | zaručím | 
| 2. Person Sg. | zaručíš | |
| 3. Person Sg. | zaručí | |
| 1. Person Pl. | zaručíme | |
| 2. Person Pl. | zaručíte | |
| 3. Person Pl. | zaručí | |
| Präteritum | m | zaručil | 
| f | zaručila | |
| Partizip Perfekt | zaručil | |
| Partizip Passiv | zaručen | |
| Imperativ Singular | zaruč | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:zaručit | ||
Anmerkung zum Aspekt:
- Dieses perfektive, vollendete Verb wird dort verwendet, wo die Handlung abgeschlossen ist und nur einmalig stattfindet. Siehe auch Aspekt tschechischer Verben.
Aussprache:
- IPA: [ˈzarʊt͡ʃɪt]
- Hörbeispiele: zaručit (Info)
Bedeutungen:
- [1] transitiv: meist durch bestimmte Vorkehrungen etwas zusichern; sichern, garantieren, gewährleisten, verbürgen
Synonyme:
- [1] zajistit, zabezpečit
Beispiele:
- [1] Kdo může zaručit, že obrovský jaderný potenciál se nedostane do nepravých rukou?
- Wer kann garantieren, dass das riesige Atompotenzial nicht in die falschen Hände gelangt?
 
Wortfamilie:
Übersetzungen
    
 [1] 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [*] Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR: „zaručit“
- [1] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „zaručiti“
- [1] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „zaručiti“
- [1] Langenscheidt Tschechisch-Deutsch, Stichwort: „zaručit“
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.