adytum
adytum (Latein)
    
    Substantiv, n
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | adytum | adyta | 
| Genitiv | adytī | adytōrum | 
| Dativ | adytō | adytīs | 
| Akkusativ | adytum | adyta | 
| Vokativ | adytum | adyta | 
| Ablativ | adytō | adytīs | 
Worttrennung:
- a·dy·tum, Plural: a·dy·ta
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] meistens Plural, Religion: Innenraum eines Tempels, der von Laien nicht betreten werden darf; Allerheiligstes
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen ἄδυτον (adyton☆) → grc[1]
Synonyme:
- [1] penetrale
Oberbegriffe:
- [1] cella
Beispiele:
- [1] „Pergamique in occultis ac reconditis templi, quo praeter sacerdotes adire fas non est, quae Graeci adyta appellant, Tympana sonuerunt.“[2]
- [1] „suspensi Eurypylum scitantem oracula Phoebi
 mittimus, isque adytis haec tristia dicta reportat:“[3]
- [1] „excessere omnes adytis arisque relictis
 di, quibus imperium hoc steterat;“[4]
- [1] „ecce trahebatur passis Priameia virgo
 crinibus a templo Cassandra adytisque Minervae,“[5]
- [1] „huc undique Troia gaza
 incensis erepta adytis mensaeque deorum
 crateresque auro solidi captivaque vestis
 congeritur.“[6]
- [1] „vix ea fatus eram: tremere omnia visa repente,
 liminaque laurusque dei, totusque moveri
 mons circum et mugire adytis cortina reclusis.“[7]
- [1] „Talibus ex adyto dictis Cymaea Sibylla
 horrendas canit ambages antroque remugit,“[8]
- [1] „est mihi nata, viro gentis quam iungere nostrae
 non patrio ex adyto sortes, non plurima caelo
 monstra sinunt:“[9]
- [1] „non Dindymene, non adytis quatit
 mentem sacerdotum incola Pythiis,“[10]
- [1] „mira canam: longo tremuit cum murmure tellus,
 et sic est adytis diva locuta suis:“[11]
- [1] „Hinc orantibus
 responsa dantur certa, cum ingenti sono
 laxantur adyto fata et inmugit specus
 vocem deo solvente.“[12]
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] ima adyta (Gruft)
Übersetzungen
    
 [1] 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „adytum“
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adytum“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 165, Eintrag „adytum“
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, „adytum“, Seite 17, Eintrag „adytum“
Quellen:
- Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adytum“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 165
- Gaius Iuilus Caesar, De bello civili, 3,105,5
- Publius Vergilius Maro, Aeneis, 2, 114–115
- Publius Vergilius Maro, Aeneis, 2, 351–352
- Publius Vergilius Maro, Aeneis, 2, 403–404
- Publius Vergilius Maro, Aeneis, 2, 763–766
- Publius Vergilius Maro, Aeneis, 3, 90–92
- Publius Vergilius Maro, Aeneis, 6, 98–99
- Publius Vergilius Maro, Aeneis, 7, 268–270
- Quintus Horatius Flaccus, Carmina 1,16,5–6
- Publius Ovidius Naso, Fasti, 4, 267–268
- Lucius Annaeus Seneca, Thyestes, 679–682
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.