agrafa

Worttrennung:

a·g·ra·fa, Plural: a·g·ra·fy

Aussprache:

IPA: [aˈɡrafa], Plural: [aˈɡrafɨ]

Hörbeispiele:  agrafa ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltend, Schmuck: Agraffe, Schmuckspange

[2] Schmuck: große Sicherheitsnadel

[3] Architektur: Agraffe

Herkunft:

Entlehnung aus dem französischen agrafe ^→ fr[1]

Verkleinerungsformen:

[1] agrafka

Oberbegriffe:

[1] brosza, zapinka

[3] zwornik

Beispiele:

[1]

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „agrafa“

[2] Polnischer Wikipedia-Artikel „agrafa (architektura)“

[1–3] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „agrafa“

[1–3] Słownik Języka Polskiego – PWN: „agrafa“

[1–3] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 26.

[1–3] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, „agrafa I“ Seite 21.

[1, 2] Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7, Seite 10.

[1–3] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, „agrafa₁“ Seite 117–118.

[1–3] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 16.

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „agrafa“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „agrafa“

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 14.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 9.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „agrafa“

Quellen:

Anmerkung zur Flexion:

Das Substantiv agrafa wird zum einen als feminines Singular[1] (obere Tabelle) aufgefasst und zum anderen als Pluraletantum[2] (untere Tabelle). Nur als Singular kann agrafon als Nebenform verwendet werden.

Nebenformen:

agrafon

Worttrennung:

a·gra·fa, Plural: a·gra·fy

Aussprache:

IPA: [aˈɡrafa]

Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] Religion, speziell Christentum: Agraphon; Agrapha

Beispiele:

[1]

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „agrafa (chrześcijaństwo)“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „agrafa“

[1] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, „agrafa II“ Seite 21.

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, „agrafa₂“ Seite 118.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „agrafa“

Quellen: