asservare
asservare (Latein)
    
    Verb
    
| Zeitform | Person | Wortform | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | asservō | 
| 2. Person Singular | asservās | |
| 3. Person Singular | asservat | |
| 1. Person Plural | asservāmus | |
| 2. Person Plural | asservātis | |
| 3. Person Plural | asservant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | asservāvī | 
| Imperfekt | 1. Person Singular | asservābam | 
| Futur | 1. Person Singular | asservābō | 
| PPP | asservātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | asservem | 
| Imperativ | Singular | asservā | 
| Plural | asservāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:asservare | ||
Alternative Schreibweisen:
- adservare
Worttrennung:
- as·ser·va·re
Bedeutungen:
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Me. ego tibi istam hodie, sceleste, comprimam linguam. So. hau potes: / bene pudiceque adservatur.“[1]
- [2]
Übersetzungen
    
| 
 | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „asservo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 637.
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „asservo“
- [1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „asservo“ Seite 205.
Quellen:
- Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.