biedaczek
biedaczek (Polnisch)
Substantiv, m
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | biedaczek | biedaczki |
Genitiv | biedaczka | biedaczków |
Dativ | biedaczkowi | biedaczkom |
Akkusativ | biedaczka | biedaczków |
Instrumental | biedaczkiem | biedaczkami |
Lokativ | biedaczku | biedaczkach |
Vokativ | biedaczku | biedaczki |
Worttrennung:
- bie·da·czek, Plural: bie·dacz·ki
Aussprache:
- IPA: [bʲɛˈdat͡ʃɛk], Plural: [bʲiɛˈdat͡ʃci]
- Hörbeispiele: —, Plural: —
Bedeutungen:
- [1] unglückliche Person, die Mitleid erregt: Armer, armes Ding, armer Schlucker
Herkunft:
Sinnverwandte Wörter:
- [1] biedactwo, biedaczyna, biedaczysko, biedak, biedota, biedula, chudziak, chudzina, nieboga, nieboraczek, niebożątko, niebożę, nieszczęśliwiec, nieszczęśnik
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
Deklinierte Form
Worttrennung:
- bie·da·czek
Aussprache:
- IPA: [bʲɛˈdat͡ʃɛk]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- Genitiv Plural des Substantivs biedaczka
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.