biedaczek
biedaczek (Polnisch)
    
    Substantiv, m
    
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | biedaczek | biedaczki | 
| Genitiv | biedaczka | biedaczków | 
| Dativ | biedaczkowi | biedaczkom | 
| Akkusativ | biedaczka | biedaczków | 
| Instrumental | biedaczkiem | biedaczkami | 
| Lokativ | biedaczku | biedaczkach | 
| Vokativ | biedaczku | biedaczki | 
Worttrennung:
- bie·da·czek, Plural: bie·dacz·ki
Aussprache:
- IPA: [bʲɛˈdat͡ʃɛk], Plural: [bʲiɛˈdat͡ʃci]
- Hörbeispiele: —, Plural: —
Bedeutungen:
- [1] unglückliche Person, die Mitleid erregt: Armer, armes Ding, armer Schlucker
Herkunft:
Sinnverwandte Wörter:
- [1] biedactwo, biedaczyna, biedaczysko, biedak, biedota, biedula, chudziak, chudzina, nieboga, nieboraczek, niebożątko, niebożę, nieszczęśliwiec, nieszczęśnik
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
    
Referenzen und weiterführende Informationen:
Deklinierte Form
    
Worttrennung:
- bie·da·czek
Aussprache:
- IPA: [bʲɛˈdat͡ʃɛk]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- Genitiv Plural des Substantivs biedaczka
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.