disfare
disfare (Italienisch)
    
    Verb, unregelmäßig, transitiv
    
| Zeitform | Person | Wortform | 
|---|---|---|
| Präsens | io | disfaccio, disfò, disfo | 
| tu | disfai | |
| lui, lei, Lei | disfa, disfà | |
| noi | disfacciamo, disfiamo | |
| voi | disfate | |
| loro | disfanno | |
| Imperfekt | io | |
| Historisches Perfekt | io | |
| Partizip II | disfatto | |
| Konjunktiv II | io | |
| Imperativ | tu | |
| voi | ||
| Hilfsverb | avere/essere | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:disfare | ||
Worttrennung:
- di·sfa·re
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] auseinandernehmen
- [2] auspacken
- [3] auftrennen, lösen
- [4] zerstören
- [5] niederreißen
Beispiele:
- [1]
Charakteristische Wortkombinationen:
Wortbildungen:
Übersetzungen
    
| 
 | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Vocabolario on line, Treccani: „disfare“
- [1] Corriere della Sera: il Sabatini Coletti. Dizionario della Lingua Italiana. Edizione online „disfare“
- [1] Gabrielli Aldo: Grande Dizionario Italiano, digitalisierte Ausgabe der 2008 bei HOEPLI erschienenen Auflage. Stichwort „disfare“.
- [1] PONS Italienisch-Deutsch, Stichwort: „disfare“
- [1] LEO Italienisch-Deutsch, Stichwort: „disfare“
- [1] The Free Dictionary „disfare“
- [1] Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon „disfare“
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.