effeminatus
effēminātus (Latein)
    
    Adjektiv
    
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb | 
| Positiv | effēminātus | effēmināta | effēminātum | effēminātē | 
| Komparativ | effēminātior | effēminātior | effēminātius | effēminātius | 
| Superlativ | effēminātissimus | effēminātissima | effēminātissimum | effēminātissimē | 
| Alle weiteren Formen: Flexion:effeminatus | ||||
Worttrennung:
- ef·fe·mi·na·tus
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] abwertend: weibisch, verweichlicht, weichlich
Herkunft:
- Konversion des Partizips Perfekt Passiv des Verbs effeminare → la „verweichlichen“
Sinnverwandte Wörter:
- [1] mollis
Gegenwörter:
- [1] durus, rusticus
Beispiele:
- [1] „cum autem est omnis servitus misera, tum vero intolerabile est servire impuro, impudico, effeminato, numquam ne in metu quidem sobrio.“[1]
- [1] „opinio est enim quaedam effeminata ac levis“[2]
- [1] „quibus in rebus duo maxime sunt fugienda ne quid effeminatum aut molle et ne quid durum aut rusticum sit.“[3]
- [1] „quid est autem nequius aut turpius effeminato viro?“[4]
- [1] „postremo nisi eum di immortales in eam mentem inpulissent, ut homo effeminatus fortissimum virum conaretur occidere, hodie rem publicam nullam haberetis.“[5]
- [1] „nam videndum est in utrisque, ne quid humile summissum molle effeminatum fractum abiectumque faciamus.“[6]
- [1] „quos ego penitus novi, libidinum et languoris effeminatissimi animi plenos.“[7]
- [1] „Itaque effeminatissimam vocem illius Rhodii existimo, qui cum in caveam coniectus esset a tyranno et tamquam ferum aliquod animal aleretur, suadenti cuidam, ut abstineret cibo: ‚omnia‘ inquit ‚homini, dum vivit, speranda sunt‘.“[8]
Wortbildungen:
Übersetzungen
    
 [*] Übersetzungen umgeleitet
| Für [1] siehe Übersetzungen zu weibisch, zu verweichlicht, zu weichlich | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „effeminatus“ (Zeno.org)
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 173
Quellen:
- Marcus Tullius Cicero, Philippicae, 3, 12
- Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 2, 52
- Marcus Tullius Cicero, De officiis, 1, 129
- Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 3, 36
- Marcus Tullius Cicero, Pro T. Annio Milone, 89
- Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 4, 64
- Quintus Tullius Cicero, Epistulae ad Tironem et ad M. fratrem, 16, 27, 1
- Lucius Annaeus Seneca, Epistulae morales ad Lucilium, 70, 6
Deklinierte Form
    
Worttrennung:
- ef·fe·mi·na·tus
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- Nominativ Singular des Pertizip Perfekt Passiv des Verbs effeminare
| effeminatus ist eine flektierte Form von effeminare. Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag effeminare. Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor. | 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.