odpustit
odpustit (Tschechisch)
Verb, perfektiv
| Aspekt | ||
| imperfektives Verb | perfektives Verb | |
|---|---|---|
| odpouštět | odpustit | |
| Zeitform | Wortform | |
| Futur | 1. Person Sg. | odpustím |
| 2. Person Sg. | odpustíš | |
| 3. Person Sg. | odpustí | |
| 1. Person Pl. | odpustíme | |
| 2. Person Pl. | odpustíte | |
| 3. Person Pl. | odpustí | |
| Präteritum | m | odpustil |
| f | odpustila | |
| Partizip Perfekt | odpustil | |
| Partizip Passiv | odpuštěn | |
| Imperativ Singular | odpusť | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:odpustit | ||
Anmerkung zum Aspekt:
- Dieses perfektive, vollendete Verb wird dort verwendet, wo die Handlung abgeschlossen ist und nur einmalig stattfindet. Siehe auch Aspekt tschechischer Verben.
Aussprache:
- IPA: [ˈɔtpʊscɪt]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- mit Dativ:
- [1] jemandem (wegen eines Fehlers) nicht mehr böse sein; vergeben, verzeihen
- [2] bei jemandem von einer Strafe absehen; erlassen, nachsehen
Synonyme:
Beispiele:
- [1] „Chléb náš vezdejší dej nám dnes a odpusť nám naše viny.“[1]
- Unser tägliches Brot gib uns heute und vergib uns unsere Schuld.
- [2] Policista sličné řidičce dokonce odpustil pokutu.
- Der Polizist hat schließlich der anmutigen Lenkerin die Strafe nachgesehen.
Wortfamilie:
- pustit, odpustek, odpuštěný, odpuštění
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [*] Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR: „odpustit“
- [1, 2] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „odpustiti“
- [1, 2] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „odpustiti“
Quellen:
- Tschechischer Wikisource-Quellentext „Otče náš“
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.