yrking
yrking (Färöisch)
    
    Substantiv, f
    
| Kasus | Singular | Plural | ||
|---|---|---|---|---|
| Unbestimmt | Bestimmt | Unbestimmt | Bestimmt | |
| Nominativ | yrking | yrkingin | yrkingar | yrkingarnar | 
| Akkusativ | yrking | yrkingina | yrkingar | yrkingarnar | 
| Dativ | yrking | yrkingini | yrkingum | yrkingunum | 
| Genitiv | yrkingar | yrkingarinnar | yrkinga | yrkinganna | 
Worttrennung:
- yrking, Plural: yrking·ar
Aussprache:
- IPA: [ˈɪʂt͡ʃɪŋɡ]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
Herkunft:
- Substantivierung des Verbs yrkja „dichten“, das seinerseits auf altnordisch yrkja „wirken, arbeiten, machen“ zurück geht und mit deutsch „wirken“ urverwandt ist. Vergleiche auch yrkjari „Dichter“ und yrki „Arbeit, Beschäftigung, Werk“. [Quellen fehlen]
Synonyme:
- [2] kvæði
Oberbegriffe:
- [1] tekstur
Unterbegriffe:
- [1] afturatyrking, eftiryrking, enduryrking, høvisyrking, kvæðayrking, táttayrking, tilburðaryrking, umyrking
Beispiele:
- [1] Fyrsta yrking hansara kom á prent í 1901.
- Sein erstes Gedicht wurde 1901 gedruckt.
 
- [2]
Wortbildungen:
- [1] yrkingabók, yrkingasavn
- [2] yrkingagávur, yrkingalist
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.