ablegare

ablegare (Latein)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular ablēgō
2. Person Singularablēgās
3. Person Singularablēgat
1. Person Pluralablēgāmus
2. Person Pluralablēgātis
3. Person Pluralablēgant
Perfekt 1. Person Singularablēgāvī
Imperfekt 1. Person Singularablēgābam
Futur 1. Person Singularablēgābō
PPP ablēgātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularablēgem
Imperativ Singularablēgā
Pluralablēgāte
Alle weiteren Formen: Flexion:ablegare

Worttrennung:

ab·le·ga·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] transitiv: wegsenden, wegschicken, entlassen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb legare  la mit dem Präfix ab-  la[1]

Beispiele:

[1] „ille autem postquam filium sensit suom / eandem illam amare et esse impedimento sibi, / hinc adulescentem peregre ablegavit pater;“ (Plaut. Cas. 60–62)[2]
[1] „quia Sceledrus dormit, hunc subcustodem suom / foras ablegavit, dum ab se huc transiret.“ (Plaut. Mil. 868–869)[3]
[1] „quo et pecus ab prato ablegandum et omne iumentum, etiam hominem.“ (Var. rust. 1,47)[4]

Wortbildungen:

ablegatio

Entlehnungen:

deutsch: Ablegat, ablegieren

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ablego“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 20.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „ablego
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ablego“ Seite 8.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „ablego“ Spalte 105.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ablego“ Seite 8.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  4. Marcus Terentius Varro; Georgius Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): Rerum rusticarum libri tres. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 55.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.