ablegare
ablegare (Latein)
Verb
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | ablēgō |
2. Person Singular | ablēgās | |
3. Person Singular | ablēgat | |
1. Person Plural | ablēgāmus | |
2. Person Plural | ablēgātis | |
3. Person Plural | ablēgant | |
Perfekt | 1. Person Singular | ablēgāvī |
Imperfekt | 1. Person Singular | ablēgābam |
Futur | 1. Person Singular | ablēgābō |
PPP | ablēgātus | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | ablēgem |
Imperativ | Singular | ablēgā |
Plural | ablēgāte | |
Alle weiteren Formen: Flexion:ablegare |
Worttrennung:
- ab·le·ga·re
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] transitiv: wegsenden, wegschicken, entlassen
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „ille autem postquam filium sensit suom / eandem illam amare et esse impedimento sibi, / hinc adulescentem peregre ablegavit pater;“ (Plaut. Cas. 60–62)[2]
- [1] „quia Sceledrus dormit, hunc subcustodem suom / foras ablegavit, dum ab se huc transiret.“ (Plaut. Mil. 868–869)[3]
- [1] „quo et pecus ab prato ablegandum et omne iumentum, etiam hominem.“ (Var. rust. 1,47)[4]
Wortbildungen:
Entlehnungen:
- deutsch: Ablegat, ablegieren
Übersetzungen
[1] transitiv: wegsenden, wegschicken, entlassen
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ablego“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 20.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „ablego“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ablego“ Seite 8.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „ablego“ Spalte 105.
Quellen:
- P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ablego“ Seite 8.
- Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
- Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
- Marcus Terentius Varro; Georgius Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): Rerum rusticarum libri tres. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 55.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.