abrewiatura

Alternative Schreibweisen:

abbreviatura

Worttrennung:

ab·re·wia·tu·ra, Plural: ab·re·wia·tu·ry

Aussprache:

IPA: [abrɛvʲaˈtura], Plural: [abrɛvʲaˈturɨ]

Hörbeispiele:  abrewiatura ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Linguistik: Abkürzung, heute meist in antiken und mittelalterlichen Texten; Abbreviatur

[2] Musik: Abbreviatur

Herkunft:

seit den 1590er Jahren[1] bezeugte Entlehnung aus dem deutschen Abbreviatur[2]

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] pismo, starożytność, średniowiecze

[2] notacja muzyczna

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „abrewiatura“

[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „abrewiatura“

[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „abrewiatura“

[1, 2] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 4.

[1, 2] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 5.

[1, 2] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 17.

[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 3.

[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „abrewiatura“

[1, 2] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „abrewiatura“.

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „abrewjatura“ Seite 3.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), „abrewjatura“ Seite 4.

[1] Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat), Seite 43.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „abrewiatura“

Quellen: