anpreien
anpreien (Deutsch)
    
    Verb
    
| Person | Wortform | |||
|---|---|---|---|---|
| Präsens | ich | preie an | ||
| du | preist an | |||
| er, sie, es | preit an | |||
| Präteritum | ich | preite an | ||
| Konjunktiv II | ich | preite an | ||
| Imperativ | Singular | prei an! preie an! | ||
| Plural | preit an! | |||
| Perfekt | Partizip II | Hilfsverb | ||
| angepreit | haben | |||
| Alle weiteren Formen: Flexion:anpreien | ||||
Worttrennung:
- an·prei·en, Präteritum: prei·te an, Partizip II: an·ge·preit
Aussprache:
- IPA: [ˈanˌpʁaɪ̯ən]
- Hörbeispiele: anpreien (Info)
Bedeutungen:
- [1] transitiv, Seemannssprache: ein Schiff um Hilfe anrufen, bitten
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
    
 [1] transitiv, Seemannssprache: ein Schiff um Hilfe anrufen, bitten
Referenzen und weiterführende Informationen:
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.