bajdurzyć
bajdurzyć (Polnisch)
    
    Verb
    
| Aspekt | ||
|---|---|---|
| imperfektiv | perfektiv | |
| bajdurzyć | — | |
| Zeitform | Person | Wortform | 
| Präsens | ja | bajdurzę | 
| ty | bajdurzysz | |
| on, ona, ono | bajdurzy | |
| Imperativ | Singular | bajdurz | 
| Präteritum | on | bajdurzył | 
| ona | bajdurzyła | |
| oni | bajdurzyli | |
| Adverbialpartizip | Partizip Aktiv | Partizip Passiv | 
| bajdurząc | bajdurzący | — | 
| Alle weiteren Formen: Flexion:bajdurzyć | ||
Worttrennung:
- baj·du·rzyć
Aussprache:
- IPA: [bajˈduʒɨt͡ɕ]
- Hörbeispiele: bajdurzyć (Info)
Bedeutungen:
- [1] umgangssprachlich: Unsinn reden, faseln, schwafeln
Herkunft:
- seit dem 15. Jahrhundert bezeugte Ableitung zu dem Substantiv bajda → pl; auch in der Form bańdurzyć und badurzyć bezeugt[1]
Synonyme:
Oberbegriffe:
- [1] mówić
Beispiele:
- [1]
Charakteristische Wortkombinationen:
Übersetzungen
    
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „bajdurzyć“
- [1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „bajdurzyć“
- [*] Słownik Ortograficzny – PWN: „bajdurzy%E6“
Quellen:
- Izabela Malmor: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. ParkEdukacja – Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa – Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2, Seite 41
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.