hún
hún (Isländisch)
Personalpronomen, m
Personalpronomen - Persónufornöfn | |||||
Einzahl Eintala | 1. Person | 2. Person | 3. Person m | 3. Person f | 3. Person n |
Nominativ Nefnifall | ég | þú | hann | hún | það |
Akkusativ Þolfall | mig | þig | hann | hana | það |
Dativ Þágufall | mér | þér | honum | henni | því |
Genitiv Eignarfall | mín | þín | hans | hennar | þess |
Mehrzahl Fleirtala | 1. Person | 2. Person | 3. Person m | 3. Person f | 3. Person n |
Nominativ Nefnifall | við | þið | þeir | þær | þau |
Akkusativ Þolfall | okkur | ykkur | þá | þær | þau |
Dativ Þágufall | okkur | ykkur | þeim | þeim | þeim |
Genitiv Eignarfall | okkar | ykkar | þeirra | þeirra | þeirra |
Worttrennung:
- hún
Aussprache:
- IPA: [huːn]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Personalpronomen der 3. Person Femininum Singular im Nominativ: sie
Männliche Wortformen:
- [1] hann
Beispiele:
- [1] „Hann kyssti hana á hálsinn og henni fannst hún svífa.“[1]
- Er küsste sie auf den Hals und sie hob ab.
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Isländischer Wikipedia-Artikel „Persónufornafn“
Quellen:
- Birgitta Halldórsdóttir: Sekur flýr þó enginn elti. 1989, abgerufen am 6. September 2013 (Isländisch).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.