abitus

abitus (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ abitus abitūs
Genitiv abitūs abituum
Dativ abituī abitibus
Akkusativ abitum abitūs
Vokativ abitus abitūs
Ablativ abitū abitibus

Worttrennung:

ab·i·tus, Genitiv: ab·i·tus

Bedeutungen:

[1] Vorgang, von einem Ort wegzugehen; Fortgang, Weggang, Abzug, Abreise
[2] Ort, an dem man weggehen kann; Ausgang

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb abire  la mit dem Suffix -tus  la[1]

Synonyme:

[1] abitio

Gegenwörter:

[1] adventus

Beispiele:

[1] „lacrumantem ex abitu concinnas tu tuam uxorem.“ (Plaut. Amph. 529)[2]
[1] „plus aegri ex abitu viri, quam ex adventu voluptati’ cepi.“ (Plaut. Amph. 641)[2]
[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abitus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 19.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abitus
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abitus“ Seite 8.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abitus“ Seite 8.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.