akomodować

akomodować (Polnisch)

Verb

Aspekt
imperfektiv perfektiv
akomodować akomodować
Zeitform Person Wortform
Präsens ja akomoduję
ty akomodujesz
on, ona, ono akomoduje
Imperativ Singular akomoduj
Präteritum on akomodował
ona akomodowała
oni akomodowali
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
akomodując akomodujący akomodowany
Alle weiteren Formen: Flexion:akomodować

Worttrennung:

a·ko·mo·do·wać

Aussprache:

IPA: [akɔmɔˈdɔvat͡ɕ]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] veraltet, transitiv: etwas anpassen, etwas zubereiten
[2] archaisch, transitiv: jemanden zufriedenstellen
[3] intransitiv, Biologie, speziell Physiologie: seine Augen an die Entfernung von Objekten anpassen; akkommodieren
[4] transitiv, Soziologie: etwas an die soziokulturellen Bedingungen anpassen
[5] transitiv, Linguistik, speziell Phonologie: akkomodieren, angleichen

Herkunft:

Entlehnung aus dem lateinischen accomodare  la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] przystosować, stosować
[2] łagodzić, odpowiadać, zadowolniać, zaspakajać

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[3] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „akomodować
[*] Słownik Języka Polskiego – PWN: „akomodować
[3] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 35.
[1] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 28.
[1–3] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 153.
[3] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite
[1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „akomodować
[1–3] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „akomodować“
[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 18.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „akomodować

Quellen:

  1. Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 28.

Verb, reflexiv

Aspekt
imperfektiv perfektiv
akomodować się akomodować się
Zeitform Person Wortform
Präsens ja akomoduję się
ty akomodujesz się
on, ona, ono akomoduje się
Imperativ Singular akomoduj się
Präteritum on akomodował się
ona akomodowała się
oni akomodowali się
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
akomodując się akomodujący się
Alle weiteren Formen: Flexion:akomodować

Worttrennung:

a·ko·mo·do·wać

Aussprache:

IPA: [akɔmɔˈdɔvat͡ɕ]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] veraltet, reflexiv mit Dativ: jemanden zu gefallen suchen, sich an jemanden anpassen, sich jemandem fügen
[2] reflexiv, Soziologie: sich an bestehende soziokulturelle Bedinugnen anpassen; sich akkommodieren

Sinnverwandte Wörter:

[1] dogadzać, nadskakiwać, podporządkować się, przymilać się

Beispiele:

[1]


Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[2] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 29.
[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 153.
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „akomodować
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „akomodować“
[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 18.
[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 11.
[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807, „akomodowac się, Seite 9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.