emër

emër (Albanisch)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
unbestimmtbestimmtunbestimmtbestimmt
Nominativ emëremriemraemrat
Genitiv (i/e/të/së) emriemritemraveemrave/(emravet)
Dativ emriemritemraveemrave/(emravet)
Akkusativ emëremrinemraemrat
Ablativ emriemritemrashemrave/(emravet)

Alternative Schreibweisen:

émër

Worttrennung:

e·mër (e·mri), Plural: e·mra (e·mrat)

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1a] für Menschen, Tiere, Objekte, Orte: Name
[1b] Übername, Spitzname
[1c] figurativ: bekannter, berühmter, historischer Name; Berühmtheit
[2] Linguistik: Nomen, Substantiv
[3] figurativ: Ruhm, Ruf, Leumund

Herkunft:

Standardalbanische und toskische Form von gegisch emën (ohne Rhotazismus).
Von protoalbanisch *enmen- oder *inmen-;[1]
etymologisch nah bei altirisch ainm  ga, altpreußisch emnes  prg, proto-slawisch *jьmę (vgl. altkirchenslawisch имѧ  cu (imę)), usw.[2]

Synonyme:

[1a] emërtim
[1b] nofkë
[1c] shquar, njohur
[3] famë

Gegenwörter:

[1a, b, c] paemër, anonim
[2] mbiemër, folje, ndajfolje, parafjalë, lidhëzpjesëzelement fjalëformues, pasthirrmë, përemër, nyjë
[1c, 3] kurrkush, hiç

Oberbegriffe:

[1–3] fjalë
[2] gjuhësi, linguistikë

Unterbegriffe:

[1–3] mbiemër
[2] emër i përgjithshëm, emër i përveçëm

Beispiele:

[1a] Gjatë tërë asaj lufte shumëvjeçare parazgjedhore dhe shumë parave që arrinin edhe në skajet më të largëta të perandorisë britanike, emri i tij u bë më i njohur.
Während dieses mehrjährigen Vorwahlkrieges und einer Menge Geld, das bis in die entlegensten Winkel des britischen Reiches reichte, wurde sein Name bekannter.
[1b] E urrej këtë emër qesharak.
Ich hasse diesen lächerlichen Übernamen.
[1c] Ajo tha se ai ishte një emër i madh.
Sie sagte, dass er eine grosse Berühmtheit war.
[2] Mbiemri është në varësi të numrit të emrit.
Das Adjektiv hängt von der Zählform des Nomens ab.
[3] Kam bërë emër në Itali.
Ich habe einen Ruf in Italien.
Ich habe mir einen Namen gemacht in Italien.

Wortbildungen:

[1] Adjektive: emëror m, emërore f; (i m/e f) emëruar; (i m/e f) emërshuar; (i m/e f) emërtuar, emërtues m, emërtuese f; (i m/e f) emërzuar; (i m/e f) çemëruar; (i m/e f) paemër; përemëror m, përemërore f
[1] Partizipien: emëruar, emërshuar, emërtuar, çemëruar
[1] Substantive: emërim m, emërues m, emërtim m, emërtesë f; çemërim m; paemër m/f; përemër m
[1] Verben (Aktiv): emëroj, emërtoj, çemëroj
[1] Verben (Passiv) emërohem, emërtohet, emërzohet, çemërohem
[2] emëror m, emërore f; mbiemër m

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1–3] fjalorthi.com: „emër
[1–3] fjalor.de: „emër
[1–3] fjale.al: „emër
[1–3] Albanischer Wikipedia-Artikel „Emri

Quellen:

  1. Carlo Tagliavini: L'albanese di Dalmazia: contributi alla conoscenza del dialetto ghego di Borgo Erizzo presso Zara. L.S. Olschki, 1937, S. 112.
  2. Vladimir Orel: Albanian Etymological Dictionary. 1. Auflage. Brill, Leiden/Boston/Köln 1998, S. 87.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.