omluvit se
omluvit se (Tschechisch)
    
    Verb, perfektiv
    
| Aspekt | ||
| imperfektives Verb | perfektives Verb | |
|---|---|---|
| omlouvat se | omluvit se | |
| Zeitform | Wortform | |
| Futur | 1. Person Sg. | omluvím se | 
| 2. Person Sg. | omluvíš se | |
| 3. Person Sg. | omluví se | |
| 1. Person Pl. | omluvíme se | |
| 2. Person Pl. | omluvíte se | |
| 3. Person Pl. | omluví se | |
| Präteritum | m | omluvil se | 
| f | omluvila se | |
| Partizip Perfekt | omluvil se | |
| Partizip Passiv | — | |
| Imperativ Singular | omluv se | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:omluvit se | ||
Anmerkung zum Aspekt:
- Dieses perfektive, vollendete Verb wird dort verwendet, wo die Handlung abgeschlossen ist und nur einmalig stattfindet. Siehe auch Aspekt tschechischer Verben.
Aussprache:
- IPA: [ˈɔmlʊvit͡sɛ]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] reflexiv, intransitiv: (bei leichteren Verstößen) um Entschuldigung bitten; sich entschuldigen
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Stejně jako při loňských oslavách státního svátku 28. října se hlava státu omluvila, že kvůli bolavým nohám přednese svou řeč vsedě.“[1]
- Genauso wie bei den Feierlichkeiten zum Staatsfeiertag am 28. Oktober entschuldigte sich das Staatsoberhaupt, dass er wegen Schmerzen in den Füßen seine Rede im Sitzen vorträgt.
 
Charakteristische Wortkombinationen:
Wortfamilie:
Übersetzungen
    
 [1] 
| 
 | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [*] Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR: „omluvit“
- [1] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „omluviti se“
- [1] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „omluviti se“
Quellen:
- Mladá fronta DNES vom 12. November 2020
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.