accidere

accidere (Latein)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular accidō
2. Person Singularaccidis
3. Person Singularaccidit
1. Person Pluralaccidimus
2. Person Pluralacciditis
3. Person Pluralaccidunt
Perfekt 1. Person Singularaccidī
Imperfekt 1. Person Singularaccidēbam
Futur 1. Person Singularaccidam
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularaccidam
Imperativ Singularaccide
Pluralaccidite
Alle weiteren Formen: Flexion:accidere

Worttrennung:

ac·ci·de·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: niederfallen, hinfallen
[2] intransitiv, übertragen: vorfallen, vorkommen, sich ereignen, geschehen, passieren, eintreten, sich zutragen
[3] intransitiv, übertragen: zukommen, zufallen
[4] intransitiv, übertragen, mit Dativ: jemandem zustoßen, jemandem widerfahren

Herkunft:

Kompositum aus dem Verb cadere  la mit dem Präfix ad-  la[1]

Beispiele:

[1] „Quo Castalia per struices saxeas lapsu accidit“ (Liv. Andr. trag. 37)[2]
[1] „Cum desubito me orat mulier lacrimansque ad genua accidit“ (Enn. com. 3 = scaen. 375)[3][4]
[2] „id ne accideret, magnopere sibi praecavendum Caesar existimabat.“ (Caes. Gall. 1,38,2)[5]
[3] „ipse dominu’ dives operis, laboris expers, / quodquomque homini accidit lubere, posse retur;“ (Plaut. Amph. 170–171)[6]
[4] „si quid accidat Romanis, summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire; imperio p. R. non modo de regno, sed etiam de ea quam habeat gratia desperare.“ (Caes. Gall. 1,18,9)[7]
[4] „quod si quid ei a Caesare gravius accidisset, cum ipse eum locum amicitiae apud eum teneret, neminem existimaturum non sua voluntate factum;“ (Caes. Gall. 1,20,4)[8]
[4] „sed peius victoribus Sequanis quam Haeduis victis accidisse, propterea quod Ariovistus, rex Germanorum, in eorum finibus consedisset tertiamque partem agri Sequani, qui esset optimus totius Galliae, occupavisset, et nunc de altera parte tertia Sequanos decedere iuberet, propterea quod paucis mensibus ante Harudum milia hominum XXIIII ad eum venissent, quibus locus ac sedes pararentur.“ (Caes. Gall. 1,31,10)[9]

Wortbildungen:

accidens, acciduus

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. accido“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 57–59.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accido
[1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accido¹“ Seite 22–23.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accido¹“ Seite 22.
  2. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 1: Tragicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1897 (Internet Archive), Seite 5.
  3. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 2: Comicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Internet Archive), Seite 5.
  4. Johann Vahlen (Herausgeber): Ennianae poesis reliquiae. 2. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1903 (Internet Archive), Seite 190.
  5. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 17.
  6. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  7. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 8.
  8. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 9.
  9. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 14.

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular accīdō
2. Person Singularaccīdis
3. Person Singularaccīdit
1. Person Pluralaccīdimus
2. Person Pluralaccīditis
3. Person Pluralaccīdunt
Perfekt 1. Person Singularaccīdī
Imperfekt 1. Person Singularaccīdēbam
Futur 1. Person Singularaccīdam
PPP accīsus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularaccīdam
Imperativ Singularaccīde
Pluralaccīdite
Alle weiteren Formen: Flexion:accidere

Worttrennung:

ac·ci·de·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: anhauen, anschneiden

Herkunft:

Kompositum aus dem Verb caedere  la mit dem Präfix ad-  la[1]

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

accisio

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „2. accido“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 59.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accido
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accido²“ Seite 23.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accido²“ Seite 23.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.