rzyć

rzyć (Polnisch)

Substantiv, f

Singular Plural
Nominativ rzyć rzycie
Genitiv rzyci rzyci
Dativ rzyci rzyciom
Akkusativ rzyć rzycie
Instrumental rzycią rzyciami
Lokativ rzyci rzyciach
Vokativ rzyci rzycie

Worttrennung:

rzyć, Plural: rzy·cie

Aussprache:

IPA: [ʒɨt͡ɕ], Plural: [ˈʒɨt͡ɕɛ]
Hörbeispiele:  rzyć (Info), Plural:
Reime: -ɨt͡ɕ

Bedeutungen:

[1] veraltet, heute noch regional: Gesäß, Hintern, Steiß, Po, Popo, Arsch
[2] archaisch: Anus, After, Arschloch

Herkunft:

Erbwort aus dem urslawischen *ritь ‚Gesäß, Hintern‘ (siehe auch polnisch pasożyt  pl); gemeinslawisches Wort, das etymologisch verwandt ist mit tschechisch řiť  cs, kirchenslawisch рить (rit’)  cu, russisch (archaisch) рить (ritʹ)  ru und kroatisch rit  hr sowie ferner mit litauisch rietas  lt und lettisch rieta  lv[1][2]

Synonyme:

[1] cztery litery, de, dupa, kufer, kuper, pupa, półdupki, pośladki, siedzenie, tył, tyłek
[2] odbyt

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „rzyć
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „rzyć
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „rzyć“
[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 5 Próba–R, Warszawa 1912 (Digitalisat), Seite 826.
[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 3 (Volumen V) R–T, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1812, „rzyć, Seite 178.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „rzy%E6

Quellen:

  1. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, „pasożyt“ Seite 416.
  2. Vasmer’s Etymological Dictionary: „рить

Ähnliche Wörter (Polnisch):

ähnlich geschrieben und/oder ausgesprochen: żyć, ryć
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.